Kurban Bayramı savaşan dünyanın, alıp götürdüğü milyonlarca insanın ardından, dökülen gözyaşlarının hüküm sürdüğü 2. Dünya savaşının sonlarında 1946 yılında fakir bir ailenin çocuğu olarak yokluklar içinde dünyaya geldik…
Çocukluğumdan beri yaşadığım sıkıntılı ve yoksulluklar nedendir bilmem bayramlarda bende tarifsiz hüzünler çağrıştırır. Aşırı duygusallıktan olacak ki Bayram sabahları hep sıkıntılı olurum.
Biz yetmiş yaşına merdiven dayayanlar artık bayramlarda gelenleri beklemeye başlıyoruz. Yaşlanıyoruz mu? Hayır hayır! Değişime uğruyoruz. Zaman su gibi akıp gidiyor. Bu vesile ile bir Kurban Bayramını daha idrak etmek üzereyiz.
Bu işe başladığımız yıllarda kulağımızda kalan hoş bir sedadan kalan nasihat… Tatlı yiyip, tatlı konuşup ve hoş şeyler yazmalı.
Bayram Namazından sonra herkes evine kurban kesmeye giderken, Bektaşi’nin elinde Torik balığı merak etmişler: Hayrola Baba Erenler Torik mi kurban edeceksin?
Herkes kestiği koçun sırtında sırat köprüsünden geçerken, bende derya kuzusunun sırtında öyle geçeceğim.
Birde “Kurban Bayramı Fıkrası” bayram aynı bayramsa fıkrası da aynı fıkra.
Çok bilen ukala adamlar vardır, bilir bilmez her şeye, her lafa karışır, anlatırlar. Bunlardan biri bayram sabahı kahvede anlatıyormuş, sanki ona soran varmış gibi, Kurban Bayramı neyin bayramı?
Çocuğu olmayan Hz. Davut Allah’a yalvarmış: Allah’ım bana bir kız çocuğu ver, onu sana kurban edeceğim.
Zamanı gelince Hz. Davut Ayşe’yi yatırmış kurban edecek, Azrail gökten keçiyle gelmiş:
-Ayşe’yi bırak gel bu keçiyi kurban et!
Herkes suskun, biri dayanamamış: Ya söylediklerinin neresini düzelteyim? Hz. Davut değil Hz. İbrahim. Kurban edilecek kız değil erkek. Azrail değil Cebrail. Keçi değil koç. Neresini düzelteyim.
KURBANLIK KOYUN
Çok güzel bir genç kadın, yaklaşan kurban bayramı nedeniyle pazarda kurbanlık koyunlara bakıyormuş. Güzelliğiyle herkesin dikkatini çeken kadını çevredekilerin bakışlarıyla süzerken palabıyıklı iri yarısı kadına yaklaşmış: “Abla abla ben senin kurbanın olayım” demiş.
Kafasını adama çeviren kadın onun yukarıdan aşağıya süzdükten sonra konuşmuş. Teşekkür ederim. Bu yıl öküz kesmeyeceğiz.
Kurban ibadetine gelince: Kurban Kur’an-ı Kerim’de sıkça geçen infak (Allah yolunda harcama, verme, yardım etme ve paylaşma) ilahi emir kapsamında yer alan bir ibadettir.
Kurban aslında hayvan kesmek anlamına gelmez. Kurban “yaklaşmak” anlamında olup infak yoluyla hem Allah’ın hoşnutluğuna hem de yoksulluğa yaklaşmayı ifade eder. Bayramlar paylaşımdır.
Peygamber efendimiz bir hadisinde “Komşusu aç yatarken tok yatanlar bizden değdir.” Demiştir. Bu hadis ışığında Kurban Bayramının önemini bir kat daha arttırarak evine et girmeyen fakirlerimizi de sevindirmek biz Müslümanlar için bir fazilettir.
Bayramlarda büyüklerimizi, akrabalarımızı ziyaret ederek, akrabalık ilişkileri de perçinlenmelidir.
Haydi! Çağ birlik, kardeşlik çağıdır. Gönül dostsuz olmaz. Sevelim, sevilelim, bayramları neşeli kılalım.
Kurban Bayramınızı en içte dileklerimle kutlar, sağlık ve mutluluklar dilerim.